'There's nothing more toxic or deadly than a human child.' In de jaren
negentig verdrong Pixar Disney van de kinderfilm-troon. Ze werden prompt
door hun steenrijke concurrent 'opgekocht', zoals dat gaat. Het voelde
toen oneerlijk, maar hoeveel spannender bakt Pixar ze nu werkelijk? Met
Monsters Inc. bereikten ze het niveau van Inside Out in elk geval nog
niet. Hoeft ook niet. Vanaf de gouwe ouwe Pink Panther-intiteling zit de
swing er goed in. Ook dankzij Randy Newman, die eindelijk zijn
familie-Oscar kreeg. Ik had om die reden nog wel wat meer liedjes
gewenst. Monsters Inc is echter een babbelige film. Het scenario haalt
alles uit een paar malle ideeën. Monsters die kinderen bang maken, om zo
energie voor hun Monstropolis te minen. De ultieme vileine stunt zou
dan toch zijn, als ze erachter komen dat psychologische oorlogsvoering
beter werkt dan het 'vloer is lava'-werk. Zover komt het niet. De
wollige John Goodman ontdekt samen met wisecrackende sidekick Billy
Crystal de vader in zichzelf. Gesjouw met een kind. Two monsters and a
baby. Het gevaarlijke beest checkt nu the closets in plaats van ze te bezetten.
'See, no monster in here.' Een typisch tekenfilmhoogtepunt vormt het
meta-kijkje achter de 'schermen'. Soms lijkt elke animatie zo'n hemelse
Plek van Alles te bevatten. En ja, dat voelt goed. 'There's more to life
than scaring.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten