'This is...' duidelijk een film van
Peter Watkins, zo'n beetje de uitvinder van het docudrama. Eerder
bezocht hij al de krijgers van Culloden, hier pakt hij de zaken moderner
aan. Op het hoogtepunt van de koude oorlog laat hij zien wat er in
Groot-Brittannië gaat gebeuren als de nucleaire oorlog uitbreekt. Een
keten van reacties, met enkel ellende tot gevolg. Zijn punt wordt in een
paar verschroeiende flitsen duidelijk. Wil je werkelijk al die raketten
in de achtertuin hebben staan? Krieg dem Kriege! Wie zichzelf tot de
tanden bewapent gaat, kan ook weinig anders verwachten dan
'retaliation'. De Boulting Bros zouden snel klaar zijn... Eén kernbom en
het is Seven Seconds to Noon. Naast een schat aan distopische taferelen
(een Children of Man avant la lettre) biedt The War Game ook boeiende
reflectie op de praxis. Zo'n 'full scale civilian evacuation' leidt
onvermijdelijk tot gedwongen opvang. Denkend aan Steenbergse
raadsvergaderingen, vrees ik het ergste. Voor de wat te pompeuze
commentaarstem putte Watkins uit afleveringen van het Civil Defense
Bulletin. Ik keek er na afloop een paar. Dat had ik niet moeten doen.
Het droge optimisme verbijsterde bijna meer dan de horrorbeelden. 'Blus
wat brandjes en help de buren.' The War Game misleidt de mensen nergens,
en werd prompt door de BBC verboden. 'This is the wind of a firestorm.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten