'Touch me again with your lips on my
mouth, like they do on earth.' Stokoude films worden een soort
Eboman-producten. Rechtenvrije sample-pools. Iedereen kan ermee aan de
slag. Lang leve de sci-fi fantasy die het internet vormt!Van Aelita
maakte een nerd een versie met (oké, onorgineel) Philip Glass-muziek. Toepasselijk wél, want
Aelita geldt als – Cousins-voice – 'one of the first sci-fi fantasy
films'. Op aarde 'arriveert' een message from space. De meest
radio-ontvangers gooien de boodschap weg, maar de nieuwe, trotse Sovjets
gaan Gaga. 'Pass it along to the Bureau of Deciphering'. Een
Strugatsky-achtige puzzelaar droomt zich al naar een planeet vol
knutseldecors en geodriehoeken. De depri wetenschapper ontvlucht zo zijn
losbandige vrouw in even lustige gedachten. Want dat is het mooie aan
sci-fi, natuurlijk. Er kan (en mag) altijd meer. De erotica van de Ander laat je
kijken naar je eigen seksualiteit. De vrolijke obscene pakjes komen
moeiteloos langs de censor wegens inheemse kwaliteiten. Jammer genoeg
gaat Aelita niet alleen over de prinses, en haar droom-wetenschapper met
de melancholieke treinreizigerskop. Er zijn verwarrend veel registers.
Vermakelijk, maar goed is de film enkel op Mars, waar afgekeurde
arbeiders auschwitiziaans worden 'opgeborgen'. Dus de Sovjets ontketenen
een revolutie. Metaphors on Mars. 'And the dream took hold of him
again.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten