'From then on the
boss considered her his property.' Zwijgende Chinese klassieker uit
1934, wellicht voltrok de opkomst van de talkies zich daar net wat
langzamer. De beeldtaal van de stomme film hadden 'ze' echter al prima in
de vingers. Zelfs zo goed dat het wel een universele stijl lijkt. (Een
illusie, deze film was 'gewoon' behoorlijk Amerikaans.) Superster Ruan
Ling-yu speelt moeder de hoer, zodat ze op Jean Dielman vooruitloopt.
Door een positief portret van een prostituee te bieden, toonden de
makers zich progressief. Een miserabel leven wordt doordenkt met het
sociale mededogen van een Victor Hugo. Er valt wel een theorie op poten
te zetten hoe de 'stomme film', de laatste negentiende-eeuwse kunstvorm is, met
een voorkeur voor de lijdende vrouw en melodrama in lagere onderwerpen.
Perfect geschikt voor een verbeelding in stilte, misschien omdat ware
ellende meer uit handelingen dan uit woorden bestaat. Maar het is niet
alleen droefenis dat de klok slaat. De tijd wiegt en sust, en het
zoontje wordt groter. Hij biedt mama klein geluk. De blijdschap wanneer
ze hem van school ophaalt! Hartverscheurende taferelen voor de Ozu-fans.
Het scenario besluit grootser, met een behind bars-shot. Zo'n
compositie die gemaakt is voor cinema. Een kruisiging van verticale en
horizontale lijnen, gevangen in spijlen en kaders. 'Mommy's not going
out tonight.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten