'Everybody
that meets him seems to like him.' De legende van JFK heeft inmiddels
wat flets gekregen. Gedeeltelijk buiten zijn schuld om, maar wat
komt er nu eigenlijk nog ter sprake van zijn dáden, behalve die
knotsgekke Cubacrisis? Ik denk aan James Baldwin, die overtuigend
uiteenzette wat iedereen al aanvoelde. Kennedy deed qua civil rights
precies waar de zeitgeist hem toe dwong. Meer niet. De bejubeling door
Van Gaal in Zomergasten vormde zo een opmerkelijke throwback naar de
Kennedy die de mensen van zijn generatie kenden. Het idool. The larger than
life redder der mensheid. Dit is die Kennedy die in deze oer-docu
tevoorschijn komt. Grote namen Drew, Maysles en Pennebaker zaten als vroege
vliegen op de muur van de campagnebus. Toerend door Wisconsin voor een
'cruciale' Primary. Kennedy kweekt RSI door rijen handen te schudden.
Veelal blanke hoofddoekjes, want het waren andere tijden. Tegenkandidaat
Humphrey komt uit een nog verder verleden. Met zijn Ry Cooderiaanse
campagne-song en schurkenkop kan hij zo in een Coen-bros film. 'Make it
tough, they like to see me squirm.' En de kijker beseft: de docu is er
te laat bij. Kennedy was al een superster, het point of no return is al
gepasseerd. Maar wanneer? En hoe? Misschien was het slechts de opkomst
van de tv. De gladjakker wordt een docu lang door vrouwen op zijn
uiterlijk beoordeeld. Girl power. 'A moment of slight commercialism.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten