'Temptation exists.' Jaren geleden maakte Hal Hartley de aller-allerliefste
indie-films. Nu draait hij alweer even zoveel jaren rondjes in zijn eigen
universum. Kevin Smith's Askewniverse met een intellectuele twist.
Vroeger schreef Hal over zijn mensen, nu over zijn hersenspinsels, en
da's toch een mespunt minder. Alle regulars draven hier op, voor het
laatste deel van de Henry Fool-trilogie. Het gevoel voor stijl verlaat
Hartley nooit, net als zijn quirky muziek, die hij nu onder eigen naam
componeert. Zijn muzikale pseudoniem (Ned Rifle) wordt hier ineens de Verloren Zoon
van Fay Grim, waardoor we op bijbels terrein belanden. Een motief dat
naast iedere gelovige, ook de wankelende scenarioschrijver houvast
biedt. (Het hoofdpersonage rockt een wit t-shirt boordje.) De camera
blijkt vooral verliefd op Aubrey Plaza, eye candy van het
transcenderende soort. Ze zal deze film nog aan unlikely kijkers helpen.
(Gelukkig zijn er ook voor hen die heupen, meer dan minutenlang.)
De academische disses vormden mijn hoogtepunt. Audrey praat in de bekende
post-woordenbrij ('but it's more fluid than that') en formuleert
intrigerende gedachten. Het actieplot maakt een paar ballet-pirouettes.
Met universele en universitaire stijlfiguren, slaat Hal zowaar geen
slecht figuur. Maar wat nu? 'You think it's ok for me to be unpopular.'
'I think it's necessary.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten