'De Bulgaarse danser kan niet
eens dansen!' Met flink wat goede wil, speurde ik in dit gedoseerde
drama naar een andere kant van Claire Denis, eentje die ze wel eens zou
mogen onderzoeken. Zij kan dan de gouden driehoek voltooien. De coole sfeer
van Jim Jarmusch, de meligheid van Kaurismaki – met een oude auto uit
Litouwen – en Denis zelf, voor de subtiel-erotische touch. Een
Litouws meisje arriveert op de tast, per rammelbak, in het grote Parijs.
Een plek waar niet alleen de flikken nors zijn. 'Relax Ay Voo' zingt
een liedje haar én de anderen vergeefs toe. Kibbelend omarmd door
Russische connecties, die hun mede-outsider wel de kronkelige wegen
zullen wijzen. (Zijzelf belandt tot haar eigen vermaak in een foute
bios.) Ook het politiebureau-gehannes en een oudjes defense training
zorgen voor knipogen. ('Il va prendre ton fric!') Die grimmige locaties wijzen
echter al wel op de serieuze ondertoon. Een granny killer houdt huis, en Denis doet haar gewone, goede, maar hier ook wat
degelijke ding. Het rauwe stadsdrama van immigranten, drag queens en
andere verschoppelingen. De boodschap lijkt vooral: onze maatschappij
accepteert saamhorigheid niet eens meer, zelfs als die wordt aangeboden.
Het is eten of gegeten worden. Alleen de nacht en de drank dempen de
pijn. 'Comme la femme douce. Comme l'homme léger.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten