'Ik
ben klaar om te worstelen.' De internationale titel van 'Oh! Soo-jung'
lijkt smakeloos, maar komt zowaar van Marcel Duchamp! En dát klopt
helemaal in deze WTF-film. Is het komische kunst of om te janken? Hong
filmt hier in een cosy, zelfs kerstige zwart-wit, maar de inhoud
prikkelt, schuurt en verwart, zoals altijd bij hem. Een stel grappige
klootzakken speelt racket- en relatiespelletjes rond de jonge maagd
Soojung. Aanvankelijk heeft zij de touwtjes nog in handen in deze 'date
game' met de Franse slag. Aantrekken, afstoten. Wil ze de jonge
overijverige rijke vrijer, of toch de brutere regisseur? In een context
van kunstgalerijen (die we zeer Duchampesks nooit van binnen zien) en
een editor-room (meta!) maken de hoofdpersonages elkaar gek, met dooie
mussen en ongewenste kussen. Steeds vaker lopen de drankgelagen uit de
hand. Steeds grimmiger lijkt Hong vooruit te lopen op #metoo. Mensen
zijn zo vervelend voor elkaar in relaties. Het bekende film in film-gespiegel van Hong
verwarde me hier dermate, dat er zelfs even een 'third man' leek op te
duiken. Niks van waar. Tragiek doordesemt elke ademtocht tijdens de
koude Koreaanse winter. (De actrice pleegde een paar jaar later
zelfmoord.) Sartriaans verloren in een existentialistische crisis.
Nouvelle vaginisme. ' Je hebt mijn borsten toch?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten