'Extra innings, they'll be late.' Vroeger
zaten de kids de hele dag voor de tv ('tutfut'). Zeker als de ouders
wegens de honkbal laat thuis kwamen. Ringu diende zich aan als
oplossing. Hoeveel gemene vaders zouden hun kroost een VCR hebben
toegeschoven? Moet je kijken wat er gebeurt, als je teveel kijkt! Het
meta-gegeven werkt weer aardig. Spannend voorspelbaar, je weet dat het
komt, en het komt. Bovendien, wat is er nou neurotischer dan een
videostill milliseconde voor milliseconde moeten bestuderen.
Toepasselijk dus dat het enige, échte schrikmoment een verstilde grimas
is. Mij verraste vooral het onderzoeksaspect. Een journaliste, alleen
erop uit. ('Dit is gestoord'). Het scenario laat haar Zodiac-rustig
puzzelen. De behekste video zelf brengt tarkovskiaanse vaagheid. Ik
kreeg er foetus-associaties van. (Zoiets zegt vast meer over mij.) In elk geval
zien we een put, een Van Eyckiaanse huwelijksspiegel, en zijn er genoeg
verwrongen kinderen on and off screen. Het zoontje van de
onderzoeksjournaliste wordt magnetisch richting doodsbesef getrokken.
Het boze kind heerst, in de goede freudiaanse traditie. Voor het einde
gaat men het helaas minder in Cronenbergland zoeken, en alsnog back to
nature. Dat fokt met de warrige les. Niks, video killed the horrorstar.
Hometaping is saving people! Tijd voor een versie met torrents. 'You
saw it.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten