woensdag 8 augustus 2018

Kamome Diner

'Sorry you came all this way to eat Japanese food.' Fin-ministische foodiefilm, dus feel good, feel food! Ik kreeg zin om ook eens een eet-concept te verzinnen. De zoetzure inval. Een dinner runnen, het lijkt best leuk, zelfs als er geen hond komt. Maar misschien geldt dat enkel in die prachtige, statige straten van Helsinki. Japan komt naar de Fin toe deze zomer. Twee volkeren die gemaakt zijn voor elkaar. Ondoorgrondelijke talen, leipe humor, een zalm-alliantie. Wes Anderson gaat deze hipster-film diggen, al hadden ze het aantal fast cuts-grapjes (dan) wat moeten verhogen. Kamome Diner houdt het op slow cooking, milde maar heldere kleuren, en een consequent strak design. Een stel Van Warmerdamse buurvrouwtjes tuurt door de ruit de oriëntaalse diepte in, en levert als koor commentaar. Binnen voltrekken zich de bekende rituelen. Het runnen van een dinner (zonder bel!) is eigenlijk al een ritueel op zich. Latijnse trommeltjes zorgen voor een global fusion-gevoel, maar in de keuken – zo doceert men een tikje nationalistisch – hoort de traditie te heersen. Japanse vernieuwing, is een ode aan langzame, kleine veranderingen, zoals alles uiteindelijk zal moeten veranderen. En ook al woon ik zelf boven een sushi-takeaway, ik moet niks van die Japanse keuken hebben. De Finse? Geen idee. Misschien de boel eens overnemen. 'A sad person is sad in any country.'

Geen opmerkingen: