zaterdag 18 augustus 2018
House of Flying Daggers
'Waarom kan een blind
meisje hier niet werken?' Die zag ik niet aankomen. Een flitsende
actiefilm van Zhang Yimou. De meestercinematograaf kan alles. Op gehoor
en op gevoel. Hij hypnotiseert de kijker twee uur lang met geweldige set
pieces. Gevecht na gevecht zat ik op het (bamboe)puntje van mijn stoel.
Kleine ontregelingen houden het spannend. Het allereerste spektakelstuk
is pure geluidskunst. Een blinde bordeeldanseres, bespeelt met haar
gewaad (!) rijen aan trommels, terwijl vele snaren meezingen. De
Bollywood-invloed is overduidelijk, maar het blijft, ondanks de aerial
moves, allemaal veel aardser. Zowel haar stem, als de compromisloze
inhoud. 'Regeringshonden, ik vermoord ze allemaal!' Het rebellenmeisje
wordt bevrijd door een regeringsbeambte (!), die zo een gevaarlijk
dubbelspel speelt. Wie van de twee laat het masker vallen, en toont zich
' for real'? Buiten in het bos beleven de twee een romantisch-spannend
avontuur. Voorzichtig kinky zelfs. Uiteraard zweven ze ook daar, de
martial arts truc die Alles automatisch transcendeert. Bomen komen tot
leven voor een touch of Zen. Aan het eind verglijden de seizoenen in een
enkel gecondenseerd moment. Elegant als de film zelf. Een druppel zweet
blinkt op de camera-rand. Misschien die van cinematograaf Zhang zelf.
Hij blinkt uit. ' If i die under a skirt, I can still flirt as a ghost.'
Labels:
films uit de jaren '00,
Yimou Zhang
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten