'De rijken zullen nooit aan onze
kant staan.' Het verdriet van Chili. Met de kennis van nu heb ik de
neiging advocaat van de duivel te spelen. Had Allende zijn land niet in
de Venezolaanse afgrond gestort? Venezuela biedt nog een andere les. Wie
revolucion wil, zal het leger moeten controleren. Allende controleerde
bar weinig. De marxistische docu besteedt weinig aandacht aan het feit
dat de dokter een minderheidsregering leidde, waarvan je daardoor toch water bij
de wijn zou mogen verwachten. Op dat vlak treft men een ander linkse
kerk-pijnpuntje. Het schisma-denken. De 'mummies' waren de 'koelakken'
van Chili. Ik bleek het tot mijn verbijstering eens met een katholieke
professor... Tot zover het conservatieve nieuws, want La Batalla toont
geweldig goed het bizarre dubbelspel: iedereen gaat in elkaars taal
spreken. (En wat zegt dat?) De rijkere mijnwerkers pretenderen links te
zijn, en worden toegejuicht door rechtse universiteiten die zich
verbeelden solidair te zijn. Stakers worden betaald door de CIA.
Generaals praten stoer als socialisten. (En zijn vóór state economy!) En
wat te denken van de ultieme consequentie van links beleid: volksmacht.
De communisten worden er zélf nerveus van. 'Overweldigt door de
werkelijkheid.' Liefst veertig procent van Chili snakte naar wat niet
kon. En deze docu toont hoe dat schrijnt. Leerzaam en poëtisch
schokkend. Een man rent voor zijn karretje, zijn voeten raken de grond
niet. De droom leeft, vliegt. 'Presente!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten