'Jetzt komt der
grosse Unbekannte.' Meer Hitchcock dan Hitchcock zelf, knutselt Fritz
Lang hier weer een 'hubschen Mechanismus' in elkander. Hij kon er wat
van. Sterker nog, de man neigt naar het Grote Geniale. Zijn hit ratio is
ongelooflijk. Dr. Mabuse stamt – uiteraard – uit Langs Duitse periode.
Pneumatische neubaut-ritmes leiden ons het
neurotische mysterie binnen. Een heel stel zenuwlappen dartelt om
elkaar, en om de grote M(abuse), een crimineel master mind, die niemand
ooit zag. Vanachter een gordijntje geeft de man zijn aanwijzingen. Deze
setup heeft aanvankelijk nog wel wat olijks, als een Duvall-boekje uit
de Topaas-reeks. Lekker leesbare moordverhalen die je een halve eeuw
terug bij het beschuit kreeg. Toch meent het Lang serieus, nihilistisch
depressief zelfs. Er loopt een Hitler-look-a-like rond, er vallen
referenties aan Wagner uit de lucht, en de bad guys streven naar een
Herrschaft des Verbrechens. (Al kon niemand weten hoe pijnlijk de
uitroep 'Gas, fantastisch!' zou worden). Steeds serieuzer en
unheimischer gaat het over gekte. Een afdaling voorbij Zusammenhang und
Logik. Het is aan een olietoeters-lurkende detective om de boel op te
lossen. Hij is gelukkig ganz normaal, in die goede detective traditie
dan! 'Ik denk dat je het aantal onderwerpen waarin ik geïnteresseerd
ben, onderschat.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten