dinsdag 14 augustus 2018

The Magnificent Seven

'Nowadays men are cheaper than guns.' Tot mijn eigen verbazing had ik deze remake nog niet gezien. De Sturges-versie is toch bijna zo klassiek als het origineel van Kurosawa; en hij en zijn scenarist hebben de boel dan ook met gepast respect aangepakt. Het script zit secuur in elkaar, en werkt prima in Amerika. Misschien dat het Wilde Westen nog wel een extra laag dubbelzinnigheid aanbrengt. De triomfmuziek van Bernstein, de weidse frontier-landschappen, en de aloude Amerikaanse shoot-out mentaliteit, ze doen allemaal een keiharde machofilm vol actie verwachten. En wat te denken van de verzameling mannetjesputters - Branson! Coburn! McQueen! - die de 'samoerai' spelen? Het slimme is, zij moeten dus allemaal hun softe kant aanspreken. Eenzaam, gedoemd, en soms zelfs onverbloemd panikerend. Dit is een actiefilm tégen de actie. Met wat goede wil zelfs pacifistisch. De lolligste fase blijft de 'gunmen idols', met drie Mexican farmers op de 'jurystoelen'. Ik stelde me nog een (nu altmaneske) remake voor, waarin we een handvol korte, persoonlijke verhalen over de gunmen zouden zien. Dan zou het alléén nog maar over de achtergrond gaan, en niet langer over het gevecht, dat hier in feite ook geen kwart van de film in beslag neemt. De boodschap blijft duidelijk. 'Only the farmers have won, they remain forever.'

Geen opmerkingen: