'Waarom kwam
je niet binnen?' Een The Box-achtig dulcimer deuntje doemt en dreunt ons
de 'Orbit' van Mani Kaul in. Eind jaren zestig debuteerde de 'Indiase
Bresson' (altijd fout, zo'n Europese gelijkstelling) met Ons Dagelijks
Brood. Bepaald geen gemakkelijke kost. Eerder zwaar doordesemd. De
radicale regisseur speurt naar dromerige stilten en desolate leegte.
Ver voor Kiarostami vindt hij weelderig-prachtige bomen en een kapper op
straat, knippend 'under the cherry trees'. (Nou ja...) Menselijk haar
en eten zijn hier belangrijke leidmotieven. Een vrouw waagt een laatste
poging tot Lunchbox-liefde. Via de 'roti' kan ze haar ijdele
buschauffeur misschien bereiken. Vliegen op het brood zoemen haar
bemoedigend toe. De film bevat nauwelijks roomtone, maar zit vol
keiharde, doodgewone geluiden, alsof zelfs het geluidsspoor in het wezen
der dingen door-dringt. Het onzegbare wordt slechts gesuggereerd in
vale schimmen. Enkel de setting biedt de filmliefhebber nog een
bekend houvast. De moderniteit raast, aan de rand van het dorp, lángs de rand van het dorp. Komt slechts met tegenzin die grens over. De
Leyland-buschauffeur bindt zijn donkere baard in, en wisselt een woord
met zijn dappere vrouw. Een wit hoofddoekje zweeft. Zacht en
tevreden. Een honger gestild. 'Het is donker geworden, ga naar huis.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten