'Try
and distract yourself for a minute.' Om even de ultieme Subjectivist uit
te hangen – en bij zo'n radicale nadenkfilm mag dat wel – vlak voor
het kijken was ik bijna in een vechtpartij beland! (Echt vechtweer ook.)
Hét moment voor een potje real seventies peace, love & avant-garde?
Terayama toont een caleidoscopische kleurenparade vol stomme
film-technieken en sympathie voor het Allerlaagste. Zoiets kan alleen
uit het land van de gedragen slipjes-automaten komen. Ik had dus wegens
omstandigheden niet het concentratieniveau om volledig in te tunen (mijn
grens lijkt altijd rond de 84e minuut te liggen), maar er zijn genoeg
dingen die hier goed gaan. Om te beginnen de waanzinnige soundtrack. Vol
juxtaposities en prachtig alledaagse songteksten. Bovendien wordt
voetbalkleedkamer-talk eindelijk serieus genomen. I'ts a kid's game for
men'. De ballentheorie komt van Tarantino. Een voetbalslaafje draaft van
hot naar her voor de Echte Mannen. Tot zijn afgrijzen kan hij de
concretisering van hun machofantasie met zijn zus niet voorkomen. 'Who
is it for!?' Lastig. Denk aan een kruising van Spike Jonze, Robert
Crumb, en Youp's Flappie, plus heel veel tietjes ter afleiding.der zinnen. In de
boksring des levens tonen de makers ons ieders verboden verlangens. Een
hardcore literaire pinku, met uitleg achteraf. De uitvaart van
d-d-deicinema dei ce ne ma a. 'Your shirt stinks.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten