maandag 13 augustus 2018

Hyènes

'I only drink Simon Leynan Calvados now.' Dürrenmatt wordt zonder problemen (of cultural appropriation-gezanik) naar Afrika overgeplaatst. Het zegt wat over de kracht van zijn toneelstuk, en de klasse van regisseur Mambety. Misschien wel de meest mythische Afrikaanse regisseur. De man 'zweeg' na het geniale Touki Bouki twintig jaar lang. Tot deze adaptatie van Der Besuch der Alten Dame. Op het Afrikaanse platteland gaat eerst alles zijn gangetje. Gepingel en gezang in de 'kleine kneipe'. Dan verschijnt de oude dame. Rijker dan de wereldbank. De vrouw met het gouden been keert terug naar haar geboortedorp. Een zeer postkoloniaal thema, dat hier uit eerste hand wordt verteld. Een verwrongen herontdekking van alle 'firsts' uit haar leven, die alleen op 'last' kan uitlopen. Argusogen en scheve blikken. Maar dit keer wordt die grimmigheid bewust gezocht. Zelfs door de terugkeerder. De wijsheid van de folk tale gekruid met formaneske spotzucht (en zwarte humor...). Het recht zou niet te koop moeten zijn, maar ja... Tijdens de beste van véle symbolische momenten kijkt de gedoemde kroegbaas in een kerk naar een splinternieuwe Sony. En wat ziet hij? Beelden van uitgemergelde Afrikanen. Griekse tragedie ontmoet vileine humor. Multi-cultureel, dus universeel. 'Life made me a whore, and now I'l make the world a brothel.'

Geen opmerkingen: