'Soireetjes,
soireetjes, soireetjes.' Is het een mini-serie of toch een speelfilm?
Het eerste past bij de feuilleton-opzet van Couperus, maar eigenlijk
vind ik de dvd-box nogal overbodig. In stijl duur doen, zullen we maar
zeggen. Er wordt kwistig met budget gestrooid. In een Dickensiaans Den
Haag draven de bekende Nederlandse sterren op. Thom Hoffman mag je een
adaptatie-specialist noemen. Dit keer doet hij dandy Vincent, na eerder al
Reve's Frits en Herman te hebben gespeeld. De filmmakers hebben de
vileine zedenschets van Louis strak ingebonden, opdat het overdreven
en onmachtig smachten vanzelf gaat, en de borsten uitpuilen. (Was dat toen in de
mode? Volgens mij niet.) Hoofdpersonage Eline Vere spreekt met een raar Pippi
Langkous-stemmetje. Ik weet dit eerst nog aan de Hollandse kwaaltjes.
Elke acteur perfect verstaanbaar, net als een Nederlandse songtekst.
Elke acteur (wat) aangedaan door het script. De Portmaneske
Francaise Marianne Basler is echter gedubt! Oef. Vandaar dat de mooiste
scenes meta zijn. Ons soort mensen gaat lekker vaak naar het theater, en
bij hoofdpijnen is er altijd nog de 'opera in a box'! Zonder de Days of Heaven van
De Horze nadert de film pas in het derde 'deel' het predikaat 'aardig'.
In het intrinsiek filmische Brussel wint de theatraliteit aan glans.
Kleine jaloezieën, zachte hartenkreten. 'Als ik mooie muziek hoor voel
ik me beter.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten