All the Real Girls

Rare film en dat bedoel ik nu eens niet positief. Het is volslagen onduidelijk of dit nou absurdistisch bedoeld is, of grappig, of romantisch komisch, of toch serieus. Alles tegelijk waarschijnlijk en dat zorgt voor een paar fraaie scènes en een hoop meuk waar teveel van de eerdere gebeurtenissen nog eens worden geanalyseerd en ook wel teveel wordt gehuild. Goeie momenten hebben vaak van doen met Patricia Clarkson in clownskostuum. Zij speelt de treurige moeder van het hoofdpersonage, die als cliniclown kinderen vermaakt. In misschien wel de beste scène moet haar eind twintig-zoon, met tegenzin mee ("Don't touch me with that clown costume!") en zet het hele ziekenhuis het op een dansen, begeleid door totaal onpassend (en daardoor leuke) reverse beat-kalimba-muziek. Er zit trouwens nóg een goede dansscène in, op de bowlingbaan. Dat zegt iets over de hoek waarin we dit moeten zoeken, beetje Hal Hartley, beetje Nouvelle Vague ook wel, er zitten vast niet voor niets wat opvallend jump cuts in. Meest afstotende aspect aan de film is datzelfde irritante hoofdpersonage. Eerst lijkt hij een loser in small town USA, maar dan blijkt hij elke meid in het dorpje geneukt te hebben. (Hij lijkt ook wel een beetje op die zanger van Maroon5, misschien dat dat helpt) Toch blijkt hij tegelijkertijd een dork, die de hele film juist onhandig met de meisjes omgaat, inclusief zijn nieuwe vlammetje Zoey Deschanel. Nee, ik moet het anders zeggen, het is meer zo dat ie het ene moment hip en grappig is en dan weer een kluns. Het is toch weinig geloofwaardig, het eerste uur fascineert het nog, maar het laatste kwart slaat de verveling en zelfs ergernis toe.