Kazan doet een soort Preston "Great McGinty" Sturges-imitatie, maar dan met een bittere saus. Hoe macht en roem je kapot maakt. A Face In The Crowd begint sfeervol in een dorpje in Arkansas, waar een dame (Patricia Neal, onlangs overleden) op locatie een radio-programma maakt en ditmaal vanuit de gevangenis uitzendt. Daar vindt ze een zwerver (Andy Griffith) die de X-factor én een goeie shoutin' soulstem heeft. Ze geeft 'm zijn eigen show. Eén probleem, de zwerver is eigenlijk al vanaf het begin een autoritaire egoïstische zak, dus die opmerking van macht corrumpeert geldt niet echt. Al gaat het wel van kwaad tot erger. Na de lokale radioshow volgt een opmars in showbiz richting tv, die dan net opkomt, inclusief Beatles-taferelen. Kazan is niet bang voor wat gewaagde scènes, de voormalige zwerver probeert alle vrouwen te versieren, inclusief piepjonge lokale majorettes, waarvan hij de wedstrijd moet jureren. A Face In The Crowd is een echt epos, heeft ook wel de lengte, maar stipt toch nog een hoop dingen aan die niet helemaal uitgewerkt worden. De film haalt er bijvoorbeeld ook nog politiek bij ('mensen willen simpele slogans 'change' bijvoorbeeld') en er zitten simpelweg teveel personages in die wel belangrijk zijn, maar nauwelijks vorm krijgen. Zo houdt Walter Matthau aan het slot slot een fraaie cynische een speech, tegen de inmiddels weer terug op aarde gekeerde zwerver, terwijl die speech eigenlijk door zijn ontdekker/manager en vriendin had moeten worden uitgesproken.
dinsdag 10 augustus 2010
A Face in the Crowd
Kazan doet een soort Preston "Great McGinty" Sturges-imitatie, maar dan met een bittere saus. Hoe macht en roem je kapot maakt. A Face In The Crowd begint sfeervol in een dorpje in Arkansas, waar een dame (Patricia Neal, onlangs overleden) op locatie een radio-programma maakt en ditmaal vanuit de gevangenis uitzendt. Daar vindt ze een zwerver (Andy Griffith) die de X-factor én een goeie shoutin' soulstem heeft. Ze geeft 'm zijn eigen show. Eén probleem, de zwerver is eigenlijk al vanaf het begin een autoritaire egoïstische zak, dus die opmerking van macht corrumpeert geldt niet echt. Al gaat het wel van kwaad tot erger. Na de lokale radioshow volgt een opmars in showbiz richting tv, die dan net opkomt, inclusief Beatles-taferelen. Kazan is niet bang voor wat gewaagde scènes, de voormalige zwerver probeert alle vrouwen te versieren, inclusief piepjonge lokale majorettes, waarvan hij de wedstrijd moet jureren. A Face In The Crowd is een echt epos, heeft ook wel de lengte, maar stipt toch nog een hoop dingen aan die niet helemaal uitgewerkt worden. De film haalt er bijvoorbeeld ook nog politiek bij ('mensen willen simpele slogans 'change' bijvoorbeeld') en er zitten simpelweg teveel personages in die wel belangrijk zijn, maar nauwelijks vorm krijgen. Zo houdt Walter Matthau aan het slot slot een fraaie cynische een speech, tegen de inmiddels weer terug op aarde gekeerde zwerver, terwijl die speech eigenlijk door zijn ontdekker/manager en vriendin had moeten worden uitgesproken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten