Diva

Een echte Vrolijke Frans... Een van de eerste vertegenwoordigers van de Cinema du Look en zo'n typische alles-kan jaren '80 film. Beetje de Franse Risky Business ook wel. Inclusief een McGuffin, of eigenlijk meerdere, want het plot is gepast onnavolgbaar. Er zijn een paar cassette-tapes en allerhande schurken die erachteraan zitten. Iets teveel eigenlijk, de Taiwanezen hadden makkelijk weg gekund. Op één van de tapes staat een illegale opname van de Diva (een sopraan) die weigert platen te maken. Dat zint haar bewonderaar niet, het duidelijk naar Antoine Doinel gemodelleerde hoofdpersonage, die op onduidelijke wijze heel wat apparatuur naar binnen weet te smokkelen. En dan is er nog een andere tape met veel gevoeligere informatie. En ook die belandt in zijn bezit! De moderne Doinel weet vriendschap te sluiten met de diva, hoe dat kan is een raadsel, want hij schoffeert haar eigenlijk in al zijn acties. (Hij jat bijvoorbeeld nog d'r jurk) De twee beleven wel een romantisch dagje, met Satie-begeleiding. Lekker smooth, laat dat maar aan Betty Blue-regisseur Beineix over. Die vindt bijvoorbeeld ook nog tijd voor een oeh lala opwaaiend Marilyn Monroe zomerjurk-grapje. Dit alles is nog maar de helft van het verhaal want er zijn ook nog corrupte agenten, onder wie een jonge Dominique Pinon (Jeunet-regular) die nog lelijker was toen ie jong was. (En grappig!) Ander lief personage is een beeldschoon Thais (kind)meisje, totaal geobsedeerd door seks en in de weer met appels en naaktfoto's, bijna als het meisje uit Het Leven Is Vurrukkuluk van Campert. En die sfeer heeft de hele film eigenlijk wel.