Vendredi Soir

Heerlijke winter-, of zelfs kerstfilm van Claire Denis. Eerst beklemmend en later zeer sensueel, niet expliciet, maar je zou 'm toch bijna op zo'n "vrouwvriendelijke" porno-lijst verwachten. Nou ja... Ik overdrijf. In de eerste helft wordt nagenoeg niet gesproken, gaat ook lastig met een enkel personage zonder voice-over. Golvende ambient-muziek zorgt voor het juiste gevoel, tegen de achtergrond van Parijs waar de Eiffeltoren iets duister industrieels heeft. Een vrouw pakt verhuisdozen in, zit in bad en vertrekt dan per auto voor een nieuwe fase in haar leven. De trechter der verkeer zuigt haar op. Heel Parijs staat vast. Ze komt geen stap vooruit. Falling Down, de romcom versie! Daar stapt een man d'r auto in, net als de beelden Wong Kar-wai-achtig magisch, hij laat de auto later zelfs even verdwijnen en dan scheurt ie achteruit richting hotelletje. Het hotelletje is gepast leeg en de receptionist lijkt op de voetballer Samaras. Onze helden zetten de kachel hoger, evenals de romantiek, ze doen het zelfs geloofwaardig twee keer achter elkaar. (In films is dat bijna altijd een soort 'haha zie ons nou'-grap) Een hele mooie toevallige ontmoeting als katalysator om de vrouw moed te geven om aan haar nieuwe leven te beginnen, ze gaat samenwonen, dat gevoel krijg je (en deel je!) bij het vrolijke einde. De vrouw huppelt en Parijs is licht geworden.