They Were Expendable

Ik heb John Ford-films vaak belachelijk gemaakt, maar ditmaal weet hij me toch redelijk te raken. En dat in een oorlogsfilm, zeker niet mijn genre. Het is voor Ford een zeer atypische film, maar sowieso totaal anders dan je bij een film verwacht die nog tijdens WW2 werd gemaakt. De Amerikanen worden namelijk in de pan gehakt! Ondanks allerlei landkaartjes en dergelijke blijft de campagne voor mij nogal onduidelijk, maar dat is ook niet zo van belang. De Amerikanen vechten in de buurt van de Filippijnen tegen de Japanners, hoppen van eilandje naar eilandje en het bootjes-bataljon wat we volgen wordt kleiner en kleiner. Robert Montgomery en John Wayne spelen de leiders, de laatste is vrij sympathiek en zelfs knap voor zijn doen, maar Ford had meer met Montgomery (die werkelijk in oorlogen had gediend). Hoewel de actiescènes spectaculair zijn, al zijn ze wat teveel van hetzelfde, gaat het om de tussenscènes. Zo wordt een stervende soldaat opgevrolijkt en is er een prachtige romance tussen Wayne en een verpleegster (Donna Reed), zittend op een bankje in een zeebriesje, dromend van thuis. Op een of andere manier lijkt het MASH wel, er is ook hier wel wat tijd voor grappen. "Wat voor soep is dit in godsnaam!?" "Dat is afwaswater sergeant."