Big Deal on Madonna Street

Hier vind ik heel duidelijk een verschil te merken met die oude Hollywood-films, zelfs die van de jaren '30. Big Deal On Madonna Street is Italiaans, jaren '50 en véél langzamer. Té langzaam eigenlijk. Deze gangster-komedie zit vol leuke grapjes, maar ze zitten te uitgespreid. We zien uitgebreide voorbereidingen van een juweelkluis-kraak, maar dat soort realisme is volkomen onnodig in een komedie. Zeker als je later merkt wat er allemaal misgaat. Andere details zijn dan weer wel raak, zoals hoe de gevangenen uit besparingsoverwegingen een sigaretje in een fles roken. (Zodat je de rook nog een keer kan inademen) De juweeldiefstal lijkt nog ver weg als er in de eerste twintig minuten een gozer wordt gezocht, die als vervanger de bajes in wil draaien (Daar is vast een mooi bargoens woord voor) Op deze zoektocht worden de personages geïntroduceerd en krijg je grappen als: "Ik zoek Mario" "Daar zijn er hier 1000 van" "Ja maar ik zoek Mario de Gangster" "Dan zijn er nog steeds 1000". Als alle personages inmiddels zijn verzameld beginnen de eindeloze voorbereidingen, afgeleid door vrouwen en eten, een running gag rond de oudste medeplichtige. Milde film, goed voor een milde glimlach, zo sleept Mastroianni de hele tijd met een continu jankende baby!