RoboCop

Verhoeven was de boeiendste Zomergast, dus dan de augustus-maand ook maar afsluiten met nog een film van hem. Misschien zat ie toch iets te kort op Starship Troopers. RoboCop voelt toch simpeler aan, al heeft het dan dezelfde thematiek en eenzelfde soort interludes met stompzinnige reclames voor vermaak in een dictatoriaal Amerika. RoboCop is een behoorlijk interessante held, een soort Frankenstein en hij heeft zelfs wat van Pinokkio. De machine die weer mens wil worden, die zijn eigen herinneringen nauwelijks begrijpt. (In een mooi moment loopt RoboCop door zijn vroegere huis) Het is jammer dat alle schurken, lachend als cartoon-figuurtjes, recht uit de A-Team zijn weggelopen. Teveel flauwe grappen, behalve dan de allerlaatste in de film. (Iemand krijgt ontslag) Wel leuk dat Nancy Allen ook hier mee mag doen, als ultieme jaren '80 girl next door. Vreemd (tragisch?) hoe je hier al ziet dat ze met 37 aan de oude kant wordt voor dit soort Hollywood-popcorn, maar dat maakt ze wel des te sympathieker, als partner van Murphy, de latere RoboCop. In die uitrusting lijkt zijn strakke bekkie trouwens erg veel op het smoelwerk van Terminator Schwarzenegger. Hoe hij al die kogels kan verwerken zonder dat iemand zijn (blote) kin treft is raadselachtig. Later, als de haast verslavende "gore" helemaal losbarst gaat de helm af voor een Pierluigi Collina-look, extra bruut.