Whale Rider

Typisch zo'n film waar je bijna bij zit te janken en een paar uur later denkt, welke film heb ik ook alweer gezien vandaag. Meer doorzichtige goocheltrucs dan echte magie. Een combinatie van sentimentele muziek, overigens de hele film veel te overheersend, lieve meisjes en dieren, wie raakt er dan niet aangedaan? Whale Rider heeft een uitstekende hoofdrolspeler, een meisje met een geweldige mimiek, ergens doet ze met de klas een dansje en ze straalt even daarvoor al een en al voorpret uit. Ook is de film bij vlagen best grappig, al weet ik niet of dat de bedoeling is. De Maori's in Nieuw-Zeeland met hun gekke dansjes, bekend van het rugby-team. Verder is het echter afgezaagde thematiek dat de klok slaagt. Een fundamentalistische en irritante opa, die de oude normen en waarden in ere wil houden en eigenlijk had gewild dat zijn oudste kleinkind (het meisje dus) een kleinzoon was geweest. Het werd wat ongemakkelijk na een tijdje, zeker omdat de film's sympathie wel bij de Maori-cultuur ligt, maar ik heb geen zin om medelijden te hebben met een man die vastzit in zijn oude conservatieve denkbeelden. Uiteindelijk gaan alle remmen los in het waanzinnige einde, vol aangespoelde walvissen. Ik moet toegeven, dat was best indrukwekkend.