Peeping Tom

En daarmee was mijn vertrouwen in The Archers alweer hersteld. Toch lef van (de helft) Powell, die zijn carrière hiermee ruïneerde. Peeping Tom is dan ook een gewaagde film, die heel wat dieper gaat dan vergelijkbare Hitchcockiaanse moordmysteries als Psycho. Een schurk met een akelig Duits accent, recht uit een Haneke-film weggelopen! En dan ook nog een jeugdtrauma met een papa die als een Fritzl tekeer is gegaan vermoedelijk. De moordenaar slaat de hand aan leuke meisjes, terwijl hij ze filmt. En dat is nog niet alles, er is nog iets peinst een politie-agent, waar hij en de kijker pas helemaal aan het end achtergekomen, in de meest Freudiaanse zelfmoord ooit op celluloid. Tekenend voor de kracht van deze film is ook een uitstekende bijrol van de moeder van het eerst verlegen, maar al snel opvallend nieuwsgierige vriendinnetje van de seriemoordenaar. Deze moeder zit de hele dag op de bank te pimpelen en blijkt later (ik had het eerst in elk geval niet door) blind te zijn. Wat natuurlijk perfect past bij het visuele thema van de film.