donderdag 19 augustus 2010
Carmen Jones
Zou dit de eerste film zijn geweest die een volledig Afro-Amerikaanse cast in een klassieker inzet? (Carmen van Bizet in dit geval) Het lijkt zo'n even eenvoudig als slim idee, dat het eerder of later vaker is gedaan. Verder is hier niet erg veel aan hoor, de nieuwe teksten zijn flauwtjes komisch, het is allemaal iets té slim. (De Torreador-song is de entree van een bokser geworden, dat soort dingen) Carmen is en blijft een wicht en Harry "Michel Vorm" Belafonte is eigenlijk te sympathiek voor zijn rol. De melodrama-wending aan het eind past 'm voor geen meter. Wat de film echt de das omdoet zijn de nogal schelle vocalen, iedereen is gedubt en om Belafonte met een opera-achtige piepstemmetje te horen zingen, ik weet het niet. Al is er wel een hilarische scène waarin hij als chaingang-member met ontbloot en geolied bovenlijf tekeer gaat.
Labels:
films uit de jaren '50,
Otto Preminger
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten