Quadrophenia

We are the Mods! We are the Mods! Opvallend eigenlijk dat de ouders zo flipten over deze jeugdstroming, ze kleden zich toch best strak en netjes! Gewelddadig en rellerig zijn de jongens natuurlijk wel. Quadrophenia is een heerlijke jeugdcultuurfilm, geschreven door de mannen van The Who. Ik moest achteraf lezen dat het gewoon op hun dubbel-album is gebaseerd.... Doh! Het begin lijkt ie echt geniaal te worden, doordat naast het gebral er ook nog een hoop melancholie en working class melancholie in zit. Twee zingende gasten (eigenlijk tegenpolen, een rocker, Winstone van Scum, ander mod) zingend in een badhuis. Een beetje Deep End zeg maar. Maar daarna wordt lange tijd ruim baan gemaakt voor de heerlijke soundtrack en feestjes en gedans. Niks mis mee hoor. Het rattige Cruijffiaanse hoofdpersonage (Phil Daniels) lijkt de boel onder controle te hebben en hét mannetje te zijn, maar zijn roodharige meisje dumpt 'm en in een hilarische rol van Sting blijkt die laatste een conformist. En niet de stoerste Mod aller tijden. Dat breekt het arme kereltje op en zo keert de droefheid in de vorm van melodrama toch nog terug. Jammer dat juist aan het eind de soundtrack wat voor de hand liggend wordt, met songs die letterlijk naar gebeurtenissen op het scherm verwijzen. Het eerste half uur is echter om te koesteren. Overigens is ook Timothy Spall nog even te zien in zijn debuutrolletje en hij doet het meteen naturel.