The Red House

Tip van "mijn goede vriend" Scorsese, die wel van het occulte houdt. Althans, deze film lijkt lang een occulte mysterieuze sprookjeslaag te bevatten, al is de uiteindelijke, logische verklaring (moord!) toch wat minder boeiend. Edward G. Robinson is prima op zijn plek als keuterboertje met een houten poot, dankzij zijn Roemeense hoofd, zo ergens tussen landarbeider en dictator. Hij heeft een aangenomen dochter (op zichzelf al verdacht) die hij betutteld en overdreven beschermd. Ook zijn zus woont bij het duo in. Zou de dochter een kind zijn van broer & zus? In elk geval doen de wildste geruchten in het dorp in de vallei de rondte, en als er een jonge knecht bij hun komt werken begint dat te broeien en te koken. The Red House is, typisch voor Scorsese's voorkeuren, ook geïnjecteerd met een flinke portie jeugdige erotiek (Netjes buiten beeld) Al in de eerste scène vraagt de verloofde aan haar lief of ze gaan zwemmen en of hij zich alsjeblieft níet thuis al wil omkleden. De dorpsjongen en de dochter sluiten vriendschap, en ontdekken Tim Burtoniaanse geheimen in het nabijgelegen bos, inclusief opklinkend Danny Elfman-achtig engelengezang op de soundtrack. In dat bos huist ook nog een Joran van der Sloot-type die meisjes op hun bek pakt en anders erop los schiet. Als aan het einde de verklaringen voor het rare gedrag van de adoptievader tegen moeten worden gegeven wordt de film wel wat komisch/belachelijk, wat vooral te wijten is aan veel te lange exposés. (Net dit stukje.) En waarom laat de jongen ineens zijn dinnetje bij haar gekke pa achter? Nou, om Robinson nog even te doen laten schitteren in zijn waanzin.