Nothing Personal

Ik vond Kan Door Huid Heen beter. Dat vrouwelijk hoofdpersonage ging dieper, Nothing Personal is veel meer een film die bestaat uit gaten, bewuste onduidelijkheden. Ik vond de vrouw (Lotte Verbeek) maar een beetje vervelend moet ik zeggen. Het begint als Wendy and Lucy zonder hond, maar voor we het weten is ze het zwerven om en zit de vrouw in de tuin van Chris Rea te wroeten. Het zeewier heeft wel wat van filmrolletjes. Wel toepasselijk. Rea en Verbeek weten de film best te dragen en ondanks het minimalisme is het zeker niet saai, al vond ik het uitstapje naar de bewoonde wereld wat overbodig. (Ik had bijvoorbeeld eerst al niet door dat ze op een eiland zaten, en hoe is die vrouw daar dan gekomen?) Het best geslaagd is het fraaie, bittere einde waar ook de poster op gebaseerd is. Of ook die 'nieuwe start'-scène daarna nog nodig was. Het lijkt me niet. Toch wel een redelijke film, met aardige elektronische muziek van Ethan Rose.