Frenzy

Eén na laatste Hitchcock, en zijn laatste goeie. Hij keerde terug naar zijn roots, zoals het hoort aan het eind van een rijke carrière. In Londen maakte hij zijn meest raunchy film, die o.a. berucht is om een ellenlange verkrachtingsscène waar de schurk (Barry Foster) heel ranzing "lovely, lovely, lovely" blijft grommen.Tjidens de film zat ik al te denken, eigenlijk zou die schurkenrol iets voor Michael Caine zijn, en die bleek 'm later geweigerd te hebben. (Hij vond 'm disgusting) Een jaar of tien later had hij minder scrupules, toen hij wél in het Hitchcockiaanse Dressed to Kill speelde. Verder brengt Frenzy de gebruikelijke Hitchcock-thematiek rond een sjofele, flink innemende man (Jon Finch) die onterecht voor de 'stropdas-moordenaar' wordt aangezien. Hij heeft dan ook de nare gewoonte om zich op te houden bij vrouwen die even later dood zijn. De film spendeert ook nog flink wat tijd bij de schurk zelf, o.a. in een aardappeltruck waar om bepaalde redenen een levenloze hand opengebroken moet worden. Best creepy. Het is jammer dat de film een rechtszaal nodig heeft om de zaakjes af te ronden. Dit veronderstelt een soort snelrecht, want anders moeten we aannemen dat een kledingborstel maanden niet gebruikt is en de bar-eigenares een extreem goed fotografisch geheugen heeft. Totaal buiten het verhaal staand zit overigens nog een erg grappige running gag, rond de culinaire voorkeuren van een politie-inspecteur. Eerst zien we 'm als set-up zo'n ranzig vet Engels ontbijt naar binnen schrokken en dan krijgt hij thuis te maken met de culinair Franse uitspattingen van zijn vrouw. Wat een soep!