The Band Wagon

Rondje om de kerk op z'n Singin' in the Rains, alleen dan minder. Al worden ín musicals natuurlijk altijd musicals gemaakt. Hier moet de oude Fred Astaire zijn carrière redden, die overigens ook in het echt wat in het slop was geraakt. Een bevriend tekstschrijver/componisten-paar, bestaande uit vaste aangever Levant en de showstelende moeke next door Nanette Fabray heeft wel een ideetje. In een van de leukste grappen wachten ze 'm meteen in het begin op, verkleedt als de enige twee leden van zijn uitgedunde fanclub. Er is een stuk, en er is een regisseur, een elitaire liefhebber van Griekse tragedies. Dat gaat dus helemaal mis als je een musical probeert te maken. Minnelli gaat helemaal los zodra Astaire de boel mag overnemen, met bijvoorbeeld een pijnlijk slecht drieling-nummer. Hij maakt het goed met het beroemde slotnummer, waarin uitgebreid een film noir wordt geparodieerd. Er is duidelijk lang nagedacht over een paar goeie, maffe one-liners ("I trust her as far as I can throw her away") en de choreografie werd ooit nog eens door Michael Jackson voor Smooth Criminal geleend. Dat zegt genoeg.