I Know You Know

Ik dacht eigenlijk dat dit een debuut was en wilde zeggen dat regisseur Justin Kerrigan eigenlijk nog wat jaren had moeten wachten, om als gelouterde regisseur dit persoonlijke verhaal te vertellen. Maar hij hád dus al jaren niks gedaan, na Human Traffic, een jaar of tien eerder. Daarna raakte hij een beetje van het rechte pad, had schulden en meer ellende. Fijn dat ie eruit is gekomen, want het hij had net zo slecht kunnen eindigen als zijn vader. Diens verhaal wordt hier verteld, en de absurde relatie met zijn zoontje. (Ik moet bekennen gemist te hebben waar moeder was gebleven, in elk geval al heel lang uit beeld) Vader zegt geheim agent te zijn en hij trekt rond met z'n zoontje, zogenaamd op missies. Fantastisch uitgangspunt, jammer dat de film nogal gehaast overkomt en het is al zo'n korte prent, nog geen tachtig minuten. Zeker in het begin, als de zogenaamd spion-activiteiten nog cool lijken heeft de film iets van een uitgesmeerde trailer, volgeplamuurd met muziek. Langzaam begint vaderlief (en dus zijn charade) echter volledig in te storten en dan wordt de film toch wel spannend én treurig. Als een omgekeerde La Vita E Bella moet eigenlijk het zoontje mee gaan spelen met zijn vader, en dat om zijn eigen hachie te redden! Tijdens de film schoot me ook het idee te binnen dat pa, die weet dat hij gek wordt, eigenlijk een missie zou moeten verzinnen om uit beeld te verdwijnen, om dan naar het Cuckoo's nest te verkassen, maar zoveel tegenwoordigheid van geest heeft hij dan allang niet meer. Het is een beetje een net-niet film uiteindelijk, ik had bijvoorbeeld graag nog duidelijker gezien hoe je een fantasie als deze op de samenleving kan projecteren, waardoor iedereen mee lijkt te doen (vanuit het oogpunt van het jongetje) zonder dat die mensen het zelf weten. Dit gebeurt ook, maar het komt er gewoon niet lekker uit. Het lijkt naverteld meer dan het is, spijtig genoeg.