The Great Gatsby

Alsof The Great Gatsby een glossy magazine was, zo ziet deze film eruit. Prachtige mensen, prachtige beelden en alles schittert en blinkt. Het werkt toch niet echt en maakt de film afstandelijk. (Al was het boek ook al lastig doordringbaar) De relatie-perikelen zijn me nu veel duidelijker en ook die elite en working class-tegenstellingen, maar uiteindelijk ontbreekt toch sfeer en goed neergezette karakters. Simpel voorbeeldje is als Carraway zijn vriendschap aan Gatsby betuigd, je hem eigenlijk nauwelijks geloofd. Geen chemie tussen Redford en Waterston, dan is het andere vervelende paartje beter, met de altijd vreselijke en daardoor goeie Bruce Dern als Tom, en zijn nerveuze vrouw, een bijna onherkenbare Mia Farrow. Ook nog redelijk geslaagd zijn de passages in wat je de "hel" van het verhaal kan noemen, het gebied rond de garage met het reclame-bord met de ogen. Als gezegd, uiterlijk prima, inhoudelijk minder. Het is aan de vader van Gatsby die op het laatst voor de begrafenis opduikt om de film eindelijk wat emotie mee te geven.