Unmade Beds

Zeker geen Glue, de leuke, broeierige (plakkerige?) debuutfilm van Alexis Dos Santos. Hij heeft een van die knapen daaruit naar Londen verscheept, waar de jongen in deze nieuwe rol naar zijn vader zoekt. En met meisjes aanpapt, wat hem opmerkelijk makkelijk afgaat, voor het hobbit-Elijah Wood-achtige onderdeurtje dat ie is. Overigens meende ik eerst dat zijn hele pa een verzinsel/fantasietje was. De man heet Anthony Hamilton, en ik dacht aan de soulzanger. Nu begint de jongen een makelaar te stalken, die later werkelijk zijn vader blijkt te zijn. Zou ook wel geinig zijn geweest als de jongen gewoon zijn vader-gevoelens op een willekeurige passant projecteerde. Parallel aan de jongen volgen we een Juno-meisje, in een van haar eerste scènes zingt Kimya Dawson zelfs op de soundtrack. Het meisje vertelt hoe ze een keer met een vriend zo'n pretpark/boerenerf doolhof betrad en zij linea recta naar de uitgang liep terwijl de jongen uren vast zat. "Ik moet bij elke afslag de juiste keuze hebben gemaakt." "Tegenwoordig heb ik 't gevoel dat ik ze daar allemaal heb opgebruikt'. De twee mooiste zinnen uit de hele film, die verder nogal gangbaar arty is, een meer realistische smoezelige versie van L'Auberge Espagnole. Wel moet nog worden opgemerkt dat onze landgenoot Michiel Huijsman het alleraardigst doet, zijn pick-up poging van eerdergenoemde meid is erg geslaagd. En in bed met Deborah François, want zij speelt die rol, dat is ook een eer, nietwaar...