Prizzi's Honor

Ráááre struikelende film van John Huston en da's altijd de moeite waard. Zo is me nu nog steeds niet duidelijk of hij het nou als komedie/parodie/spoof op maffiafilms als The Godfather bedoelde, of dat we het toch serieus moeten nemen. Een beetje van beide waarschijnlijk. (Het einde is bijvoorbeeld hard en niet komisch) Ik zie dat IMDB toch comedy in de tags heeft. Dat klopt dus ook, bijvoorbeeld dankzij de bizarre rol van de oude Don, een reutelende smeerlap, gespeeld door William Hickey. Hoofdrolspeler Jack Nicholson is zelf ook geinig, als naïef figuur die zijn wijsheden uit magazines haalt en haast een autistische kijk op liefde heeft. Hij komt op een huwelijk een schone blonde dame tegen (Kathleen Turner) krijgt wat met haar, maar zij zit ook vuistdiep in double-crosses e.d. Sterker nog, ze is een huurmoordenaar en toevallig ook de echtgenote van een man die Nicholson net over de kling heeft gejaagd. 'If he's so fucking smart, how come he's so fucking dead'. En da's nog maar het begin. Het ontbreekt Huston een beetje aan timing en tempo, maar ergens hoort dat erbij natuurlijk, als je toch een nep-epi maakt móet je wel beginnen met eindeloze bruiloften á la The Deer Hunter. Overigens bevat Prizzi's Honor ook een van de flauwste running gags ooit, bij elke reisscène zien we een vliegtuigje van links naar rechts vliegen en omgekeerd op de terugweg.