Who's Camus Anyway?

Een soort Linda Linda Linda, maar dan met iets oudere personages, een andere kunstvorm (film in dit geval) en van een intellectueler niveau. Toch pakt het uiteindelijk ietsje minder uit, minder gedenkwaardige personages waarschijnlijk. Een groepje jongeren maakt op een universiteit (of kunstacademie) een film. Althans, we zien de voorbereidingen. De regisseur heeft allerlei scharrels (die ik op een gegeven moment niet meer uit elkaar kan houden) en ook de andere crew-leden fladderen om elkaar heen. Ondertussen barst de film van de cinefiele grapjes. Het begint al met een lang openingsshot, waarin de personages ándere lange openings-shots als The Player bediscussiëren. Een meisje dat de regisseur wanhopig stalkt wordt Adele genoemd en de oude leraar die treurt om zijn dode vrouw Aschenbach. Op een bepaald moment schminkt hij als Bogarde in Death in Venice letterlijk zijn gezicht wit. En ook hij raakt gefascineerd door een jong ding, en begrijpelijk, want zijn droommeisje is van een verbluffende schoonheid. Een van de crew-leden regelt een etentje voor de twee, maar dan volgt een flauwe wending! (Arme professor...) De film wordt verteld met tussentitels die de weekdagen aangeven, en op zaterdag zijn de opnamen nog steeds niet begonnen. Van mij had dat helemaal niet meer gehoeven, het was al een fijne sfeervolle film. Maar we beginnen gewoon koppig aan een nieuwe week.