Lola Montès

Laatste, meest ambitieuze film van Ophuls, die kort erna overleed en net daarvoor gezeik had met de producers, die zijn werk verminkten. Wat is dat toch altijd, dat ambitieuze films door financiers worden verknald, ik bedoel ze hebben het geld er toch al ingestoken dus het is toch al te laat, pak dan door! De film is echter inmiddels gerestaureerd in min of meer bedoelde staat en op Criterion verschenen. Lola Montès is een superstilistische film, die wel erg kil blijft, maar op zich een geniale structuur heeft, als huiswerk voor de filmnerds. Lola, een werkelijk bestaande society girl uit de negentiende eeuw, ziet haar leven verbeeld in een circus, waarin ze zelf de hoofdrol speelt. De mannenverslindster en schandaal-meid als circus-act, real life soap avant la lettre.. Circusmeester van dienst is Peter Ustinov, die de hele film lang met zo'n gezwollen overdreven stem blijft vertellen, nog irritanter dan een voice-over, maar wel passend bij zijn personage. In flashbacks die vanuit circusscènes ontstaan zien we gescharrel met Liszt en een Beierse koning. Het is echter vooral het einde dat indruk maakt, eigenlijk vergelijkbaar met L'Emploi du Temps, ook hier lijkt men toe te werken naar een fatale klap, maar wordt het personage gespaard. Wat eigenlijk nog vernederender is.