Le Juge et L'Assassin

Uiterst merkwaardige film van Tavernier. Het best aan te tonen met het rare einde, waarin de film plots in een politiek pamflet verandert. Het slaat helemaal nergens op, ik zat de film letterlijk uit te lachen. Daarvóór viel er ook positief te lachen, want de film begint als geinige, bijtende, pikzwarte satire. Een man schiet de vrouw die hem niet wil neer en daarna zichzelf, maar beide overleven. De man is een totale gestoorde, die zich erg op zijn gemak voelt in het gesticht. Maar daar laten ze 'm weer snel gaan. Moet dat nou vraagt ie. Ja joh, je was slechts tijdelijk waanzinnig. Weer buiten begint de man doodleuk aan een killing spree (en wordt de film al minder grappig). Parallel hieraan zien we, zoals de titel aangaf, ook een rechter, die zich voor de zaak begint te interesseren. Ook dit is stiekem weer een grappig figuur, als zijn ma hem kersen op sterke drank meegeeft voor een vriendin smijt hij die meteen in de rivier. "Waarom deed je dat?", vraagt zijn minnares (de vrouw aan wie hij ze moest geven). "Ik houd niet van kersen op likeur." Lekker droog allemaal. De moordenaar wordt gepakt, waarna de rechter de rest van de film probeert te bewijzen dat de man níet gek is. Tavernier ziet de moordenaar kennelijk als slachtoffer en aan 't eind haalt hij er dan de uitbuiting van fabrieksarbeiders bij. Que!? Dan vergeet ik nog wel een geweldige supersentimentele folkballade te noemen, die op het marktplein wordt gezongen. Even verandert de film in een musical. Waaghalzerij kan je Tavernier duidelijk niet ontzeggen.