Violence at High Noon

Het oeuvre van de totaal vergeten Japanse regisseur Oshima is onlangs heruitgegeven. Filmcomment noemde de man beter dan Godard. (Met wat voorbehoudjes hier en daar, maar toch) Dus maar 'ns gecheckt. Welnu, technisch gezien, of misschien beter intellectualistisch gezien, is dit inderdaad een verbluffende film. Meesterlijke en gewaagde driftige editing en algehele cameravoering, alles in een zeer vloeiend ritme. Het heeft inderdaad wat van Godard, maar bijvoorbeeld ook van Antonioni. Een typische Antonioni-momentje is als midden in het bos ineens een stem over een luidspreker klinkt die een verkiezingsuitslag meedeelt. (De luidspreker is verder nergens te zien) Ook de muziek is gepast avant-garde, gehamer op xylofoons enzo, het bekende werk. Maar uiteindelijk (en niet zo verrassend) is Violence at High Noon wel een erg moeilijk doordringbare film. Het gaat om de avonturen van een seriemoordenaar, zijn vrouw en een slachtoffer en de interacties tussen al deze mensen, maar door de gigantisch ingewikkelde flashback-structuur had ik dat sowieso pas halverwege door! Het moet gezegd, hoe Ishima die puzzelstukjes heel langzaam op de goede plek ligt is wel weer knap gedaan. Maar daarna gaan de slachtoffers wat filosoferen en uiteindelijk blijft de film toch wat steriel, beetje inherent aan deze stijl.