woensdag 18 augustus 2010
The Steel Helmet
Fuller en oorlogsfilms gaat het niet worden voor mij, denk ik. Als dit de beste is... Het low-budget aspect zorgt wel voor hilariteit, mannen struinen door de Koreaanse jungle, maar het lijkt meer op een evenementenhal waar wat nepbomen staan. Zelfs de schoten klinken hol, alsof de film in de overwoekerde kelder van Fuller werd opgenomen. Een grimmige baardige soldaat overleefd een moordpartij dankzij zijn helm, zet het op een wandelen, waarna hij een perfect Engels sprekend Koreaans jongetje tegenkomt en later een Afro-Amerikaanse medic. Het drietal weet zich aan te sluiten bij een ander bataljon, geleid door een onervaren figuur. Dit zorgt voor ruzies, een van de betere aspecten aan de film is het realistische gebrek aan heldendaden. Ook binnen de gelederen haat iedereen elkaar en laat men zich leiden door woede. Min of meer off-topic terzijde. Ik realiseerde me dankzij 24 City waarom Zuid-Korea eigenlijk nooit probeerde Noord-Korea onder de voet te lopen. Het Noorden had natuurlijk China als trouwe rakettenleverende bondgenoot. (En een goede buur is handiger dan een verre vriend Amerika)
Labels:
films uit de jaren '50,
Samuel Fuller
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten