vrijdag 6 augustus 2010

Rio Bravo

Dit leek het eerste half uur magistraal te worden, als een epos met ensemble cast van Sergio Leone. Het ís ook een klassieker natuurlijk, maar ontspoort gaandeweg richting een komedie!? Ik kan het zelf nauwelijks geloven, maar zou niet weten hoe je de film anders moet bekijken. Er zijn vanaf het begin al twee overduidelijke comic relief karakters, in de personen van een oude schietgrage bejaarde en een onderkruiperige Mexicaan. Vooral die laatste is irritant en er eentje teveel. Zijn beste grap is nog als hij ergens in een kort flardje tekst "daar zit ie" even uit zijn overdreven accentje valt. Maar ook de hoofdpersonages worden eigenlijk steeds koddiger. De oude John Wayne die met een wel heel jong ding aanpapt en vooral de uitstekende Dean Martin, ja de zanger, die eerst tragisch lijkt te zijn als alcoholist met ontwenningsverschijnselen, maar zich gaandeweg hervindt en 't op een zingen zet. Dat laatste is wel leuk overigens, maar als gezegd het is dan inmiddels wel een western lite geworden waar de actiescènes van toeval aan elkaar hangen. Het verhaal is verder standaard als wat, een gevangene die bewaakt/bevrijdt moet worden en schurken en het wachten op de vermaledijde marshall. Begrijp me niet verkeerd, heb me zeker vermaakt.

Geen opmerkingen: