Platform

Toch wat te droog voor mijn smaak, maar wel geinig hoe zowel regisseur als kijker warm moeten draaien. Eerst brengt Zhang alleen maar statische shots, zo lijkt het, met dialogen van een afstandje, maar in de loop van de uren wordt zijn hand losser, wordt er ook steeds meer gedanst en komt de camera zowaar af en toe dichtbij. De eerste veertig minuten kostte het flink wat moeite om überhaupt te begrijpen waar het verhaal inzit, waar gaat dit om? Waar zitten ze nou over te vergaderen? Chinese jeugd in een uitzichtloos provinciestadje, dat is duidelijk. Gelukkig gaan ze vervolgens op tournee met een dansgroepje en in dat gedeelte zitten ook de momenten die bijblijven. Een mijnwerker die hen achterna rent als ze vertrekken en zijn eerste loon geeft voor een familielid in de stad met de mededeling om nóoit terug te komen. Later sjokken twee dansmariekes sip met hun groepsleider. Ze blijken een ongetwijfeld seksuele gunst voor de lokale partijleider te hebben moeten verleend, om aldaar op te treden. (Alsof er sowieso iemand komt kijken) Als je deze film ziet vraag je je af hoe China in hemelsnaam uit die apathie is weten te geraken. Misschien toch door de jeugd, die koste wat kost er iets van probeert te maken.