Cadena Perpetua

Volkomen obscure Mexicaanse film noir, die, zeldzaam voor het genre, veel minder ingewikkeld is dan het lijkt. Na het keiharde begin (een agent knalt iemand door het hoofd) lijkt er een film te ontstaan over dubbelgangers, of misschien een man met een gespleten persoonlijkheid en een aanplaksnor. Vervolgens blijkt de snor gewoon een flashback te zijn! Die scènes, overigens pakweg de halve film, zijn wel het leukst, met de in de noir vereiste live-muziek, van zwoele latin-bandjes in nachtelijke cafés, waar vrouwen zo geil zijn dat ze niet eens de dans willen afmaken, maar meteen in de koffer duiken. Dat diezelfde vrouw later voor de snor werkt en hij haar pooier is, is wel weer een beetje raar. De snor is naast pooier ook nog tasjesdief, die aan de lopende band wordt opgepakt door een dikke agent met een dikke sigaar. Die agent komt hij ook weer tegen in het "nu", als hij inmiddels zowaar voor een respectabele bank werkt. Wel als geldrunner en ophaler, dus daar komt zijn crimiverleden wellicht nog van pas. De agent chanteert hem in een eindeloos lange saaie expositiescène, een passage die de film eigenlijk nooit meer te boven komt. Niettemin wel mooi geschoten, echte jaren '70-look, denk Klute en ook Gene Hackman, waar de snor wel een beetje op lijkt.