Mr. Deeds Goes to Town

Soort Being There avant la lettre, met het verschil dat de tuinman daar gewoon echt een idioot was en het Mr. Deeds-personage van Gary Cooper eerder boerenslim, in combinatie met een zekere sociale onhandigheid. Meneer Deeds erft een gigantische som geld, wat hem niet interesseert. Hij speelt liever tuba, op die momenten kan hij ten minste helder nadenken, en valt hem misschien een poëtische tekst voor een ansichtkaart in. (Hetzelfde beroep als die jongen in 500 Days Of Summer) Deeds wordt opgescheept met een pr-man, een hilarische rol van Lionel Stander, een echte New Yorker, die praat als Willem Defoe. Die kan om onduidelijke (nou ja plot-technisch handige) redenen niet verhinderen dat een toch vrij beroemde vrouwelijke reporter met Deeds aanpapt en hem inpakt. Verloopt allemaal als verwacht, inclusief een rechtszaak. Win je toch weer een half uur speeltijd mee. De rechtszaak is overigens absurd, een vanzelfsprekend Oostenrijkse psycholoog wil bewijzen dat Deeds manisch-depressief is, en eigenlijk is hij vrij overtuigend! Dat dit verder geen reden hoeft te zijn om de arme kerel zijn centjes af te nemen, zodra hij communistische ideeën krijgt, spreekt vanzelf.