Fish Story

Deed me aan Cloud Atlas denken, de roman van David Mitchell. Niet dat ik me daar nou zoveel van herinner, maar daar werden ook de meest onmogelijke verhalen met elkaar verbonden. Fish Story lijkt uit een grabbelton een paar scriptideeën te hebben gevist en die, als een soort scenariocursus te hebben gecombineerd tot iets coherents. En het werkt nog best aardig ook! De gekke Japanner-humor helpt. Zo rijdt er in de opening een man in een rolstoel, tikt pesterig een rijtje fietsen om, om vervolgens kwiek uit de rolstoel te springen en twee nerds in een platenzaak lastig te gaan vallen. Hebben ze soms niet gezien dat er een komeet aankomt? Ik dacht al; wat is die zon raar en de stad verlaten. Het einde van de wereld nadert en wat doe je dan als popnerd, als altijd, lekker plaatjes draaien. En laat nu net één van die platen de redding van de wereld zijn. Een aardig punk-deuntje, met een mooi melancholisch intro en een minuut pauze middenin, waarover Black Sabbath-achtige mythen de ronde doen. We zien het liedje ontstaan en een cruciale verbindende rol spelen tussen deze ketting van levens. Aan het eind wordt alles nog 'ns handzaam samengevat (zelden een film gezien waar dat zo noodzakelijk was) en keert de film zelfs even helemaal terug naar de bron van de titel van het liedje en krijgt de film (misschien door het plotselinge zwart-wit) zelfs iets Tarkovskyaans.