Wise Blood

John Huston kan geen oninteressante film maken. Soms denk ik dat hij juist in de laatste twintig jaar van zijn carriere op zijn best en vreemdst was. Wise Blood is een merkwaardige film vol gestoorden en reli-nuts. Het stadje waar het zich afspeelt lijkt volkomen buiten de tijd te staan, iedereen wordt nog enthousiast van een man in een apenpak, de zogenaamde king of the jungle. Wise Blood heeft geen vloeiend verhaal, maar stort gewoon een pak fijne karakters over de kijker uit. (En een al even rare soundtrack van Alex North die country met synthesizers combineert) Het hoofdpersonage wordt gespeeld door Brad Dourif. Hij is om onduidelijke redenen uit het leger ontslagen, vindt in zijn thuisdorp niks meer, dus gaat hij naar de grote stad. Hij begint in ijltempo door de stad te marcheren, zoekt verpozing bij een dikke hoer en komt ondertussen andere manische 'wanderers' tegen. De leukste daarvan wordt gespeeld door Dan Shor, een niet al te snuggere jongen die wanhopig graag vriendjes wil worden. Met wie dan ook. Al is het maar met de apen in de dierentuin. Brad Dourif, die in overbodige flashbacks een nutty religieuze opvoeding blijkt te hebben gehad, begint op straat te preken. Hij brengt de mensen "The Church of Christ without Christ". Dat is eerst nog grappig, surrealistisch als een Tim Burton-film, vol southern gekkigheid. Maar gaandeweg wordt het tragischer, tot het uiterst pijnlijk eindigt. Overigens doet ook Harry Dean Stanton, als nep-preker en vooral con artist. Stanton is zowaar eens niet zo goed en boeiend, belangrijker is zijn filmdochter, een warmbloedig op Antony lijkend meisje dat het hoofdpersonage impalmt. Fascinerend.