High Sierra

Pre-noir, die iets minder goed is dan ie lijkt, je moet 'm in je hoofd wat aanvullen. Zo kamperen de hoofdpersonages (tevens gangsters) hier in vakantiehuisjes, terwijl ze het juiste moment afwachten voor de heist. Zou een goede gelegenheid kunnen zijn voor wat mooie Thieves Like Us-achtige sfeer-momenten, maar daar heeft Raoul Walsh geen zin in, hij wil acties en ruzies. Gelukkig vindt Humphrey Bogart nog wel tijd om rustig een boterhammetje te smeren, ondertussen met Ida Lupino babbelend. Bogart zag er trouwens zelden zo cool uit als hier, lichtgrijzend als de wijze baas van de gang. Een koddig dom en dus wat pijnlijk Afro-Amerikaans character noemt 'm ook letterlijk 'boss', maar dat zou ie vast bij alle blanken doen. Dat personage zadelt Bogart op met een hondje dat de evil eye heeft. Hij gaat eran! De heist zelf is nogal simpel en de beroemde achtervolging in de bergtoppen boeit me ook niet echt. Aardiger is het tussendoor-verhaallijntje met een Grapes of Wrath-achtige hicks-familie, die door Bogart op alle mogelijke manieren uit de brand worden geholpen. Zo betaalt hij een operatie voor het klompvoet van de schone dochter, die zich prompt als verwaand nest ontpopt en niet met hem wil trouwen. Het wicht! Terwijl ze daar natuurlijk alle recht toe heeft en niks beloofd heeft, de film zet gehandicapten in een kwaad licht zo!