An American in Paris

Het eerste wat opvalt is het kleine foutje tijdens de intiteling. Er staat "Gene's Kelly's paintings" gemaakt door persoon X. Maar het zijn natuurlijk niet Kelly's schilderijen, het zijn die van zijn personage Jerry Mulligan! En dan zeggen ze dat je acteur en personage niet moet verwarren. Hoewel, eigenlijk speelt Kelly gewoon zijn, eh, Kelly-personage. Alleen dan nu in Parijs. Hij verkoopt matige schilderijen op een straathoek, wordt dan ontdekt door een vrouwelijke mecenas, die in méér dan alleen zijn werk is geïnteresseerd. Kelly zelf ziet meer in een meisje waar hij zich in een café nogal schofterig aan opdringt, de popperig perfecte Leslie Caron. Zij heeft al een relatie met een of andere showbiz-ster. Allemaal genoeg redenen voor gedans en gezang, op leuke liedjes van Gershwin. Zeker in het midden-gedeelte is de film heel fraai en romantisch, en kun je ook duidelijk zien dat Woody Allen zich hierdoor liet inspireren voor zijn musical Everyone Says I Love You. In het laatste gedeelte wordt een redelijke afhandeling van het plot compleet vergeten voor een gigantisch fantasie ballet. Best indrukwekkend maar tegen die tijd geloof ik het wel een beetje met al dat getapdans!